Vorige week was het eindelijk zo ver. Ik had al een tijdje een huisje op het oog en ik was zo brutaal geweest om eens een afspraak te maken voor een bezichtiging.
Het was een echt starters huisje, niet al te groot met een voortuintje & een achtertuintje. Mijn vriend zei al maak je niet al te veel illusies, het zal waarschijnlijk niets zijn.
Stiekem was ik ingedachte al bezig met de inrichting en ik had zelfs al een keuken en een nieuwe badkamer uitgezocht.
Daar gingen we dan, ik had een bezichtigings checklist van de NVM bij goed voorbereid dacht ik al. Vanaf het moment dat ik de hal binnen stapte had ik al een raar gevoel. Ik had niet het "thuis gevoel". Eerst boven dan maar. Twee slaapkamer ruim genoeg voor maximaal drie personen, maar wat er allemaal aan gedaan moest worden pff alles wat ik me had voor gesteld was ik meteen vergeten en ik dacht alleen maar aan de energie die we erin moesten gaan steken. En het was de bedoeling geweest om er maximaal vijf jaar te gaan wonen.
De badkamer & de wc waren een ramp. Mijn vriend zei gelijk hier moet alles uit en alles moet op nieuw ik wilde nog niet eens meer verder gaan kijken. De keuken volgens de makelaar "een neutrale kleur" ja maar niet voor ons ook eruit. de afwerking van kabels en dergelijke was rampzalig en dan nog niet over de tuin gesproken.
We hebben de makelaar beleefd bedankt voor zijn tijd & we ouden nog laten weten wat onze plannen waren.
De voordeur was nog niet dicht en we zeiden gelijk dit wordt niets er moet teveel gebeuren. s' Avonds in bed hebben we nog een uur dubbel gelegen over de makelaar en het huis.
Met als conclusie; we wachten totdat ik klaar ben met mijn studie en gaan op zoek naar een huis waar we wel onze energie in willen steken en waar we oud in willen worden.
